år

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: -ar-ár.arA & RA. R.AaraarARArararrárärärräärār

år (język duński)[edytuj]

wymowa:
Dania: [ˈɔˀr]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rok
odmiana:
(1.1) et år, året, år, årene
przykłady:
(1.1) Vi har kendt hinanden i mange år. → (My) znamy się (wzajemnie) od wielu lat.
(1.1) I årene efter den tyske forening indledte han en realpolitik, der betød talrige - ofte hem­me­li­ge - al­li­an­cer med nabostaterne.[1]W latach po zjednoczeniu Niemiec wprowadził Realpolitik, która oznaczała liczneczęsto tajnesojusze z sąsiednimi państwami.
składnia:
kolokacje:
(1.1) årskortårstidpora rokuhalvårpółroczenytårnowy rokskudårrok przestępnytiårdekadatrykkeårårbogrocznikårhundredestulecie, wiekårpengeårrækkeszereg latårsbasisårsberetningsprawozdanie roczneårsfestårsindkomstprzychód rocznyårsmødeårsopgørelseårsprøveårsskifteprzełom latårstalårsvisårtidekadaårtusindemilleniumet barn 4 årczteroletnie dzieckofor et par år sidenparę lat temufylde 30 årukończyć 30 latvære 11 år gammelmieć 11 latom et årza rok • kalenderårrok kalendarzowy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. årlig, -årig
przyr. -årig
przysł. årligt
związki frazeologiczne:
forårwiosnaefterårjesieńår lærer mere end mange bøgeråret rundtprzez cały rok
etymologia:
st.nord. ár
uwagi:
zobacz też: Indeks:Duński - Kalendarz i czas
źródła:
  1. Jan Brix: Jernkansleren (da). Moderne verden. [dostęp 2021-10-27].

år (język norweski (bokmål))[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rok
odmiana:
(1.1) et år, året, år, årene lub et år, året, år, åra
przykłady:
(1.1) De har bodd her i et år, men jeg har ennå ikke snakket med dem.Mieszkają tu od roku, a ja jeszcze z nimi nie rozmawiałem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kalenderår, skoleår, studieårå være tretti år (gammel) → mieć trzydzieści lat
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
(1.1) skuddåri åråret rundttrekke på årene
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: uke
zobacz też: Indeks:Norweski (bokmål) - Kalendarz i czas
źródła:

år (język norweski (nynorsk))[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rok
odmiana:
(1.1) eit år, året, år, åra
przykłady:
(1.1) Ho har budd i Noreg i fem år.Ona mieszka w Norwegii od pięciu lat.
składnia:
kolokacje:
(1.1) måneårskotårsolårstjerneårårsdagårstid
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

år (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
[å:r] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rok[1]
odmiana:
(1.1) ett år, året, år, åren
przykłady:
(1.1) Vår son ska stanna ett år.Nasz syn zostanie jeden rok.
składnia:
kolokacje:
(1.1) i år → w tym roku • (under) förra året → poprzedniego roku • (under) nästa år → następnego roku
(1.1) (w jednym roku) här års → o tej porze rokuunder året → w ciągu tego roku • året utdo końca roku • året om/runtprzez okrągły rok
(1.1) (na przestrzeni wielu lat) senare år → w ostatnich latachhärom året → parę lat temuförr om åren → dawniej • år efter år → rok po roku, przez wiele lat • år ut och år inlatamiunder årens loppw miarę mijania lat, w ciągu lat
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przyr. -årig, -åring
przym. årlig
przysł. årligen
związki frazeologiczne:
złożenie rzeczownikowe åratalårgång, århundrade, årtal, årtionde, årtusendeårsabonnemang, årsavgift, årsbarn, årsberättelse, årsbokslut, årsdag, årsfest, årsgenomsnitt, årsinkomst, årskull, årslön, årsminne, årsmöte, årsrapport, årsring, årsskifte, årsslut, årstidbudgetår, fjolår, friår, födelseår, hundraårsjubileum, halvår, hundår, jubileumsår, kalenderår, kyrkoår, läsår, missväxtår, nyår, nödår, oår, sabbatsår, skottår, tonår, tusenårsrike, verksamhetsår
złożenie przymiotnikowe årslång
złożenie przysłówkowe årsvis
etymologia:
uwagi:
(1.1) zobacz też: pojęcia związane z kalendarzem i czasem w języku szwedzkim
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 556.