pedico

pedico (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

czasownik

(1.1) wulg. odbywać stosunek analny, penetrować analnie, dupczyć, ruchać w tyłek

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) wulg. osoba odbywająca stosunek analny, ruchacz tyłków

odmiana:

(1.1) pēdīcō, pēdīcāre, pēdīcāvī, pēdīcātum (koniugacja I)

(2.1) pēdīcō, pēdīcōnis (deklinacja III)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pēdīcō	pēdīcōnēs
dopełniacz	pēdīcōnis	pēdīcōnum
celownik	pēdīcōnī	pēdīcōnibus
biernik	pēdīcōnem	pēdīcōnēs
ablatyw	pēdīcōne	pēdīcōnibus
wołacz	pēdīcō	pēdīcōnēs

przykłady:

(1.1) Simpliciter tibi me, quodcunque est, dicere oportet, natura est quoniam semper aperta mihi: pedicare volo, tu vis decerpere poma; quod peto, si dederis, quod petis, accipies. → Trzeba, bym powiedział ci to wprost, bo z natury nie jestem skryty: mam ochotę zerżnąć komuś tyłek, a ty chcesz zerwać owoce. Jeśli dasz, czego chcę, i ty swoje dostaniesz.

(1.1) Vos, quod milia multa basiorum legistis, male me marem putatis? Pedicabo ego vos et irrumabo. → Uważacie, że jestem niemęski, bo przeczytaliście u mnie o tysiącach pocałunków? To ja was w dupę wyrucham i wyjebię w mordę.

(1.1) Obscure poteram tibi dicere: 'Da mihi, quod tu des licet assidue, nil tamen inde perit. Da mihi, (…) quodque Iovi dederat qui raptus ab alite sacra miscet amatori pocula grata suo, quod virgo prima cupido dat nocte marito, dum timet alterius volnus inepta loci.' Simplicius multo est 'da pedicare' Latine dicere. Quid faciam? Crassa Minerva mea est. → Skrycie mogłem ci powiedzieć: „daj mi tego, co nawet gdybyś mi co dzień dawał, niczego ci nie ubędzie. Daj mi to, (…) co dał Jowiszowi porwany młodzieniec, który teraz wdzięcznie napełnia mu kielichy. Daj to, co dziewica w noc poślubną mężowi daje, bojąc się głupio zadania rany w innym miejscu”. Ale o wiele prościej jest powiedzieć po łacinie: „daj dupy”. Cóż, co zrobić, trochę grubiańską mam mowę.

(1.1) Pedicatur Eros, fellat Linus: Ole, quid ad te, de cute quid faciant ille vel ille sua? (…) Septingenta Tito debet Lupus: Ole, quid ad te? Assem ne dederis crediderisve Lupo. Illud dissimulas, ad te quod pertinet, Ole, quodque magis curae convenit esse tuae. Pro togula debes: hoc ad te pertinet, Ole. (…) Uxor moecha tibi est: hoc ad te pertinet, Ole. Poscit iam dotem filia grandis: et hoc. Dicere quindecies poteram, quod pertinet ad te: Sed quid agas, ad me pertinet, Ole, nihil. → Erosa dupczą, a Linus obciąga. Ale co cię obchodzi, Olusie, co ten czy tamten robi ze swym ciałem? (…) Lupus wisi Tytusowi siedemset, ale co ci do tego, Olusie? Ty sam nic byś nie dał Lupusowi, niczego byś nie pożyczał. Udajesz, że cię to dotyczy, bo tym wolałbyś się martwić. Tymczasem wisisz krawcowi za lichą togę – to cię dotyczy, Olusie. (…) Twoja żona się puszcza – to powinno cię obchodzić, a dorosła córka żąda posagu – to też. Mógłbym tak w nieskończoność wymieniać, co cię dotyczy. Ale nic mi do tego, co robisz, Olusie.

(1.1) Pedicat pueros tribas Philaenis et tentigine saevior mariti undenas dolat in die puellas. → Dupczy chłopców, trybada Filena! I z erekcją silniejszą od samczej, po jedenaście na dzień dziewcząt wygrzmaca.

(1.1) De cathedra quotiens surgis — iam saepe notavi — pedicant miserae, Lesbia, te tunicae. → Ilekroć wstajesz z krzesła, już nieraz to zauważyłem, wrzyna ci się w tyłek, Lesbio, twoja biedna tunika.

(2.1) Rideto multum qui te, Sextille, cinaedum dixerit et digitum porrigito medium. Sed nec pedico es nec tu, Sextille, fututor. (…) Quid ergo es? Nescio, sed tu scis res superesse duas. → Wyśmiej gromko tego, kto nazwał cię, Sekstyliuszu, dupodajcą, i pokaż mu środkowy palec. Ale nie jesteś też ruchaczem tyłków ani picz. Kim więc jesteś? Nie wiem, za to ty wiesz, że pozostają jeszcze tylko dwie opcje.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) pedicator

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pedicator m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

• W ramach dążenia do nieużywania nieprzyzwoitych słów niektóre fragmenty dzieł pomijano w tłumaczeniach, modyfikowano je, by zmienić znaczenie lub stosowano eufemizmy. Eufemizmy występujące w wielu słownikach pod tego rodzaju hasłami powodują, że brakuje informacji o wydźwięku tych wyrazów i sposobie ich użycia.
• Tego typu obsceniczne słowa występowały często w graffiti i epigramach, ale prawie wcale nie były spotykane w innych gatunkach literackich.
• Jedną z głównych kwestii w rzymskiej normatywności zachowań i skłonności seksualnych była opozycja między stroną aktywną a bierną. Wolno urodzony mężczyzna miał dążyć do zaspokajania własnych, a nie cudzych potrzeb seksualnych. W uproszczeniu można stwierdzić, że w przypadku mężczyzny każde zachowanie seksualne polegające na penetracji własnym penisem partnerki lub partnera było uważane za normatywne. Każda inna czynność seksualna bez użycia swojego penisa przez mężczyznę była piętnowana jako zaspokajanie potrzeb seksualnych drugiej osoby, co kojarzono z biernością godną kobiety czy niewolnika. Miało to uwłaczać wolności i męskości. W starożytności nie istniało pojęcie orientacji psychoseksualnej i w związku z tym w odniesieniu do tego okresu nie mają zastosowania terminy typu orientacja seksualna, homoseksualizm, biseksualizm – mogą one wprowadzać w błąd. Zmiany w postrzeganiu ludzkiej seksualności nastąpiły pod wpływem etyki chrześcijańskiej.

źródła: