ruchacz
ruchacz (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) pot. wulg. osoba, która uprawia dużo seksu
- (1.2) daw. ten, który porusza[1]
- (1.3) grub. środ. policjant wydziału ruchu drogowego
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik ruchacz ruchacze dopełniacz ruchacza ruchaczy celownik ruchaczowi ruchaczom biernik ruchacza ruchaczy narzędnik ruchaczem ruchaczami miejscownik ruchaczu ruchaczach wołacz ruchaczu ruchacze
- przykłady:
- (1.1) Mówiła, że tata jest ruchacz i nas dużo naruchał, a teraz przepija pieniądze.[2]
- (1.2) Ci ruchacze wszech losów, monarchy podufalce.[1]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. ruchanie n, ruch m, ruchomość ż, ruchanko n
- czas. ruchać ndk., ruszać ndk.
- przym. ruchomy, ruchliwy
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Samuel Bogumił Linde, Słownik języka polskiego, t. 5 R-T, Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, 1859, s. 158.
- ↑ Mariusz Maślanka, Jutro będzie lepiej, Wydawca Wydawnictwo Literackie, Kraków 2008, ISBN 9788308042564