dziewczę

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dziewczę (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʥ̑ɛfʧ̑ɛ], AS[ʒ́efče], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw.denazal.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przest. dojrzewająca, młodziutka dziewczyna
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Gdybyś dbał o zdrowie, to nie leżałbyś w domu, a bawiłbyś się z dziewczętami na dyskotece.
składnia:
kolokacje:
(1.1) piłka nożna / piłka ręczna dziewcząt
synonimy:
(1.1) podlotek, panna
antonimy:
(1.1) przest. chłopię
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziewczyna ż, dziewczynka ż, dziewa ż, dziewucha ż, dziewoja ż
przym. dziewczęcy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) dla liczebnika "dwa" poprawne są jedynie formy: „dwoje dziewcząt”, „oboje dziewcząt” (niepoprawne: „dwie dziewczęta” itp.); powyżej dwóch można stosować dwie formy: troje/trzy, czworo/cztery itp.[1][2]
(1.1) rzeczownik „dziewczę” w liczbie pojedynczej ma wydźwięk archaiczny, jednak jego liczba mnoga „dziewczęta” jest formą współcześnie często stosowaną, zwłaszcza w tekstach oficjalnych
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziewczyna
źródła:
  1. „Słownik wyrazów kłopotliwych” PWN, 1995
  2. Hasło „Dziewczęta, osobliwy rzeczownik” w: Maciej Malinowski, Obcy język polski.