ciało

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ciało (język polski)[edytuj]

ciało (1.1)
ciało (1.2)
wymowa:
?/i, IPA[ˈʨ̑awɔ], ASau̯o], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) organizm ludzki lub zwierzęcy
(1.2) zwłoki człowieka lub zwierzęcia
(1.3) fiz. chem. materia, substancja
(1.4) mat. zbiór, którego każde dwa elementy mogą być dodane, odjęte, pomnożone i podzielone (z wyjątkiem dzielenia przez zero); zob. też ciało (matematyka) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Ciało ludzkie to skomplikowana maszyneria.
(1.1) Do skóry, do ciała przylgnęły mi kości, / ocaliłem tylko ciało moich dziąseł[1].
(1.2) W mieszkaniu leżało ciało starej kobiety.
(1.3) Gwiazda jest ciałem fizycznym.
(1.4) Liczby rzeczywiste tworzą ciało.
składnia:
kolokacje:
(1.3) ciało niebieskieciało obceciało szkliste
synonimy:
(1.1) ciałko, mięso
(1.2) zwłoki, truchło, trup
antonimy:
(1.1) dusza, duch
hiperonimy:
hiponimy:
(1.2) padlina, mumia
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cielesność ż, cielistość ż
zdrobn. ciałko n
zgrub. cielsko n
przym. cielesny, cielisty
przysł. cieleśnie, cieliście
związki frazeologiczne:
ciało pedagogiczneciało dyrektorskieciało decyzyjnedać ciałakupczyć swym ciałemsprzedawać swoje ciałobliższa koszula ciałuBoże Ciałożywe ciałocierp, ciało, kiedyś grzeszyć chciało
etymologia:
prasł. *tělo[2]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Księga Hioba 19,20, Biblia Tysiąclecia Online, Poznań 2003 (tłum. Władysław Borowski).
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ciało” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.