kto
kto (język polski)
[edytuj]- znaczenia:
zaimek pytajny
- (1.1) …służący do zadawania pytań o osobę lub zwierzę
zaimek względny
- (2.1) …służący do przyłączania zdania podrzędnego, gdy określa ono osobę lub zwierzę
zaimek nieokreślony
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik kto dopełniacz kogo celownik komu biernik kogo narzędnik kim miejscownik kim wołacz –
- przykłady:
- (1.1) Kto to jest?
- (1.1) U kogo byłeś zeszłej nocy, mój kochany?
- (2.1) Nie wiem, kto to zrobił.
- (3.1) Nawet nie ma z kim o tym porozmawiać.
- składnia:
- synonimy:
- (3.1) ktoś, ktokolwiek
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- byle kto • kto późno przychodzi, sam sobie szkodzi • kto szuka, ten znajdzie • kto ze strachu umiera, temu bździnami dzwonią • mądrość przychodzi z laty, acz nie każdy mądry, kto brodaty (sic!)
- etymologia:
- prasł. kъto z praindoeur. *kʷis
- uwagi:
- (1.1-3.1) zobacz też: opis polskich zaimków na stronie aneksu
- zobacz też: co • nikt • ktokolwiek • czyj • wszyscy
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) who; (2.1) who, that; (3.1) somebody, someone, anybody, anyone
- arabski: (1.1) من (mæn)
- baskijski: (1.1) nor; (2.1) nor
- białoruski: (1.1) хто; (2.1) хто; (3.1) хтосьці, хто-небудзь
- bułgarski: (1.1) кой
- chiński standardowy: (1.1) 谁 (shéi); (2.1) 谁 (shéi); (3.1) 谁 (shéi)
- chorwacki: (1.1) tko; (2.1) tko
- czeski: (1.1) kdo; (2.1) kdo
- dolnołużycki: (1.1) chto; (2.1) chtož
- duński: (1.1) hvem; (2.1) der, som; (3.1) nogen
- dzongkha: (1.1) ག
- esperanto: (1.1) kiu; (2.1) kiu
- estoński: (1.1) kes
- francuski: (1.1) qui; (2.1) qui; (3.1) quelqu'un
- górnołużycki: (1.1) štó; (2.1) štóž
- hindi: (1.1) कौन (kaun)
- hiszpański: (1.1) quién; (2.1) quién; (3.1) alguien
- interlingua: (1.1) qui; (2.1) qui
- jaćwieski: (1.1) kit
- japoński: (1.1) 誰(だれ); (3.1) 誰か(だれか)
- jidysz: (1.1) ווער (wer); (2.1) ווער (wer)
- kaszubski: (1.1) chto; (2.1) chto; (3.1) chtos
- koreański: (1.1) 누구
- litewski: (1.1) kas
- łaciński: (1.1) qui; (2.1) qui
- niderlandzki: (1.1) wie; (2.1) wie; (3.1) iemand
- niemiecki: (1.1) wer; (2.1) wer, rodzajniki
- norweski (bokmål): (1.1) hvem; (2.1) hvem
- norweski (nynorsk): (1.1) kven; (2.1) kven
- nowogrecki: (1.1) ποιος; (2.1) ποιος; (3.1) κάποιος
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)(1.1)
- połabski: (1.1) kåtü
- rosyjski: (1.1) кто; (2.1) кто
- slovio: (1.1) kto (кто)
- słowacki: (1.1) kto; (2.1) kto
- staro-cerkiewno-słowiański: (1.1) къто
- staroczeski: (1.1) kto; (2.1) kto; (3.1) kto
- szwedzki: (1.1) vem
- tajski: (2.1) ใคร
- tonga: (1.1) kohai
- turecki: (1.1) kim
- ukraiński: (1.1) хто; (2.1) хто
- wilamowski: (1.1) vār, waor; (2.1) vār waor
- włoski: (1.1) chi; (2.1) chi
- źródła:
- zapisy w ortografiach alternatywnych:
- кто
- wymowa:
- znaczenia:
zaimek pytajny
- (1.1) kto
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- źródła:
kto (język słowacki)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
zaimek pytajny
- (1.1) kto
zaimek względny
- (2.1) kto
- odmiana:
- (1-2)
przypadek liczba pojedyncza mianownik kto dopełniacz koho celownik komu biernik koho miejscownik kom narzędnik kým
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) čo
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- źródła:
kto (język staroczeski)
[edytuj]- wymowa:
- znaczenia:
zaimek pytajny
zaimek względny
zaimek nieokreślony
- odmiana:
- (1.1, 2.1, 3.1)
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2
Hasło „kto” w: Vokabulář webový: webové hnízdo pramenů k poznání historické češtiny, Ústav pro jazyk český AV ČR, v. v. i., oddělení vývoje jazyka., Praga 2006–2020.
