Tur

Tur (język polski)

pchacz typu Tur (1.1)

pojazd opancerzony Tur (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy, nazwa własna

(1.1) żegl. typ statków, tzw. pchaczy, budowanych w Polsce; zob. też pchacze typu Tur w Wikipedii

(1.2) mot. wojsk. marka pojazdów opancerzonych produkowanych w Polsce; zob. też AMZ Tur w Wikipedii

(1.3) mot. marka prototypu polsko-czechosłowackiej ciężarówki; zob. też JZS Tur w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(2.1) geogr. nazwa szeregu wsi i gromad w Polsce, w Rosji i na Ukrainie; zob. też Tur (ujednoznacznienie) w Wikipedii

(2.2) geogr. hydrol. ciek wodny w Polsce, prawy dopływ Biebrzy

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Tur
dopełniacz	Tura
celownik	Turowi
biernik	Tur
narzędnik	Turem
miejscownik	Turze
wołacz	Turze

(2.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Tur	Tury
dopełniacz	Tura / Turu	Turów
celownik	Turowi	Turom
biernik	Tur	Tury
narzędnik	Turem	Turami
miejscownik	Turze	Turach
wołacz	Turze	Tury

przykłady:

(1.2) Kolejne dwa pojazdy rodziny Tur były lżejsze, opracowane z myślą o odbiorcach zagranicznych (Tur III, Tur IV), a kolejnym modelem proponowanym przez firmę dla Wojska Polskiego był Tur V.

(2.2) Mieszkając w Turze, często ją spotykałem.

składnia:

kolokacje:

(2.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Turze • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Turu • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Turu • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Turu • mieszkaniec / mieszkanka Turu • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Turze • pochodzić z Turu • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Turu

(2.2) źródło / bieg / koryto / (prawy / lewy) dopływ / ramię / dorzecze / dolina / wody / nurt / płycizna / zakręt / zakole / brzeg / dno / odnoga / ujście / głębokość / szerokość Turu • nad Turem • Tur wypływa / płynie / wije się / meandruje / kieruje się / niesie wody / przybiera / wylewa / zatapia / opada / nawadnia / odwadnia / wysycha / przepływa / opływa / dopływa / wpływa • na prawym / na lewym brzegu / u źródeł / u ujścia Turu • pływać / płynąć Turem

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

(1.1)

rzecz. tur mzw/mrz, turoń mzw, turzyca ż

przym. turzy, turzycowy

(2.1)

rzecz. turzanin mos, turzanka ż

przym. turski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła:

Tur (język turecki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, nazwa własna

(1.1) imię męskie

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

Hasło zaimportowane automatycznie – nie zostało zweryfikowane w wiarygodnych słownikach. Jeśli znasz turecki, kliknij na Edytuj, dokonaj ewentualnych korekt i usuń niniejszy komunikat. Dziękujemy! Listę innych niesprawdzonych haseł w tym języku można znaleźć pod tym linkiem.