narzędnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

narzędnik (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[naˈʒɛ̃ndʲɲik], AS[nažndʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. piąty przypadek deklinacji polskiej, odpowiada na pytania (z) kim? (z) czym?; zob. też narzędnik w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W języku niemieckim nie ma formy narzędnika.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) instrumentalis
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. narzędzie n
przym. narzędnikowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Aneks:Język polski - deklinacja
tłumaczenia:
źródła: