dorzecze

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dorzecze (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[dɔˈʒɛʧ̑ɛ], AS[dožeče] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) hydrol. obszar, z którego wszystkie wody spływają do jednej rzeki[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W dorzeczu Eufratu i Tygrysu rozwijały się starożytne cywilizacje.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rzeczułka ż, rzeczka ż, rzeka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dorzecze” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.