palermianin

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

palermianin (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Palermo; osoba z tego miasta[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Stary dyrektor Teatro Massimo - palermianin od pokoleń - tłumaczył mi kiedyś, dlaczego jego szofer ma jasne oczy. Otóż, babka szofera pochodzi z takiej wioski, którą założył pewien wiking[3].
(1.1) To jest typowe w Europie Zachodniej, że się siedzi na zewnątrz przy stolikach, rozmawia, patrzy na ludzi, nikt się nie krępuje. Więc usiedliśmy przy takim stoliku, patrząc na defilujące przed nami tłumy palermian, i postanowiliśmy zamówić coś do picia[4].
(1.1) Dziennik genueński Corriere Mercantille z 24. stycznia donosi z Neapolu bez daty, że jeszcze 9 statków parowych ma być wyprawionych z wojskiem na Sycylię. Zbuntowani palermianie wezwani przez jenerała Saucheo do złożenia broni, mieli odpowiedzieć, chcą bój dalej prowadzić (p. uwsp.)[5].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) palermitanin (forma bazująca na włoskiej)
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Palermo n
forma żeńska palermianka ż
przym. palermski, palermiański, palermitański
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
(1.1) Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi piszemy małą literą[6].
tłumaczenia:
źródła:
  1. Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 223.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Jak brzmi nazwa mieszkańca miasta Palermo? w: Poradnia językowa Uniwersytetu Gdańskiego.
  3. Krzysztof Zanussi, Między jarmarkiem a salonem, s. 17, wyd. Skorpion, 1999.
  4. Wojciech Mann, Krzysztof Materna, Podróże małe i duże, czyli jak zostaliśmy światowcami, wyd. Znak, 2011.
  5. Gazeta Wielkiego Xięstwa Poznańskiego, nr 29, s. 135, 4 lutego 1848.
  6. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „Nazwy mieszkańców miast, osiedli i wsi” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.