usiąść

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

usiąść (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈuɕɔ̃w̃ɕʨ̑], AS[uśõũ̯ść], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. siadać)

(1.1) zająć miejsce siedzące, przejść do siedzenia
(1.2) o zwierzętach i maszynach latających wylądować

czasownik zwrotny dokonany usiąść się

(2.1) reg. (Poznań)[1] usiąść (1.1)
odmiana:
(1.1) koniugacja XI
przykłady:
(1.1) Cała nasza rodzina usiadła w jadalni i zjedliśmy razem obiad.
(1.2) Marysi na ramieniu usiadła biedronka.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. wsiadać, siedzieć, ndk. siadać, dk. siąść
związki frazeologiczne:
etymologia:
(2.1) kalka z niem. sich + setzen[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: siadać
źródła:
  1. 1,0 1,1 Anna Piotrowicz, Małgorzata Witaszek-Samborska, O żywotności zapożyczeń niemieckich w gwarze miejskiej Poznania, w: Gwary dziś. 7. Rocznik poświęcony dialektologii słowiańskiej, Wydawnictwo Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Poznań 2015, s. 212.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „usiąść” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.