Kocyt

Kocyt (język polski)

Kocyt (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈkɔʦ̑ɨt], AS: [kocyt]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) mit. gr. jedna z rzek Hadesu; rzeka lamentu, nad której brzegami błądzą dusze nie pogrzebanych jeszcze zmarłych; zob. też Kokytos w Wikipedii

(1.2) książk. zamarznięte jezioro na dnie najniższego kręgu piekieł Dantego, które więzi na wieczność Lucyfera oraz tych potępieńców, którzy zdradzili swych dobroczyńców

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Kocyt	Kocyty
dopełniacz	Kocytu	Kocytów
celownik	Kocytowi	Kocytom
biernik	Kocyt	Kocyty
narzędnik	Kocytem	Kocytami
miejscownik	Kocycie	Kocytach
wołacz	Kocycie	Kocyty

przykłady:

(1.1) O małoś do stygijskich nie zaniósł mnie błoni, • Żem przedwcześnie nie ujrzał Kocytu, Charona • Żeglarza, trójgłowego psa, sądu Minosa, • Gromady cieni, co jest światła pozbawiona (…)

(1.2) Jako nietoperz, miał nieupierzoną • Skrzydeł pokrywę, a gdy nimi śmigał, • Trzy wiatry budził pod okropną błoną. • Od tego wiania Kocyt w lód zastygał (…)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) Kokytos

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) łac. Cocytus < gr. Κωκυτός

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Cocytus, Cocytos, Kokytos
• francuski: (1.1) Cocyte m
• hiszpański: (1.1) Cocito m
• łaciński: (1.1) Cocytus m
• nowogrecki: (1.1) Κωκυτός m; (1.2) Κωκυτός m
• rosyjski: (1.1) Коцит m
• starogrecki: (1.1) Κωκυτός m
• włoski: (1.1) Cocito m

źródła: