błonie
błonie (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik błonie błonia dopełniacz błonia błoni / błoń[2] celownik błoniu błoniom biernik błonie błonia narzędnik błoniem błoniami miejscownik błoniu błoniach wołacz błoniu błonia
- przykłady:
- składnia:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Władysław Migdał, Łukasz Migdał, Słownictwo gwarowe w hodowli zwierząt, „Wiadomości Zootechniczne”, r. XLVI, nr 3/2008, s. 54.
- ↑ Zygmunt Saloni, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Włodzimierz Gruszczyński, Danuta Skowrońska, Słownik gramatyczny języka polskiego na płycie CD, Warszawa 2012, ISBN 978-83-927277-2-9.