asyżanin
asyżanin (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) mieszkaniec Asyżu
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik asyżanin asyżanie dopełniacz asyżanina asyżan celownik asyżaninowi asyżanom biernik asyżanina asyżan narzędnik asyżaninem asyżanami miejscownik asyżaninie asyżanach wołacz asyżaninie asyżanie
- przykłady:
- (1.1) Radosny tłum asyżan przeszedł ulicami miasta.
- (1.1) Asyżanie, gdy go zobaczyli w mieście, uczynili wielkie zbiegowisko, drwiąc i szydząc z Franciszka jak z obłąkanego, nie szczędząc mu przy tym razów kijami i kamieniami[1].
- (1.1) W tym określonym wypadku, w roku tysiąc trzysta dziewięćdziesiątym dziewiątym (nie żył już San Francesco, nie żyła Santa Chiara, oboje, których głosy przywodziły do zgody, do opamiętania) asyżanie, będący w wojnie z Perugią, zdobyli i zniszczyli opactwo, w którym schronili się oblężeni. Nie ocalały ani kobiety, ani dzieci[2].
- (1.1) (…) Chrystus (…) rzekł był wyraźnie pewnemu młodemu asyżaninowi, klęczącemu w dusznej rozterce w rozpadającej się w gruzy pustej kapliczce San Damiano za murami jego rodzinnego miasta: „Franciszku, napraw mój dom, który jest w ruinie”[3].
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- (1.1) mieszkaniec
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Joachim Roman Bar, Jego śladami: kazania o św. Franciszku z Asyżu, Akademia Teologii Katolickiej, 1988.
- ↑ Ewa Szelburg-Zarembina, Imię jej Klara, s. 14, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1987.
- ↑ Ewa Szelburg-Zarembina, I otwarły się drzwi: O bracie Eliaszu medytacje, s. 133, Instytyt Wydawniczy Pax, 1971.