brzydki

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

brzydki (język polski)[edytuj]

brzydki (1.2) gest
brzydka (1.3) aura
wymowa:
IPA[ˈbʒɨtʲci], AS[bžytʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw. ?/i
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) subiektywnie pozbawiony piękna, wartości estetycznych
(1.2) moralnie naganny, niezgodny z przyjętymi normami
(1.3) o pogodzie: wywołujący nieprzyjemne samopoczucie
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Ten obraz nie podoba mi się, bo jest po prostu brzydki i już.
(1.1) Wtedy dopiero zauważył, że nie była taka brzydka, jakby się zdawało na pierwszy rzut oka[1].
(1.2) W szkolnej toalecie pojawił się wczoraj brzydki napis naH”.
(1.3) Dziś pogoda była bardzo brzydkacały dzień padało.
składnia:
kolokacje:
(1.3) brzydka pogoda / aura • brzydki dzień / tydzień
synonimy:
(1.1) nieładny, nieestetyczny; gw. (Górny Śląsk) rzadny
(1.2) nieładny, niegodziwy, nieprzyzwoity, nieetyczny
(1.3) niepogodny, nieładny, pochmurny, deszczowy, ponury, dżdżysty
antonimy:
(1.1) niebrzydki, ładny, piękny, śliczny, estetyczny
(1.2) piękny, dobry, szlachetny
(1.3) pogodny, ładny, piękny, słoneczny
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) szkaradny, paskudny, okropny, wstrętny, ohydny
(1.2) obsceniczny
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. brzydota ż, brzydal mos, brzydula ż, brzydactwo n, brzydnięcie n, brzydzenie n, obrzydzenie n, obrzydzanie n, obrzydlistwo n, zbrzydnięcie n, wybrzydzanie n, brzydkość ż
czas. brzydnąć ndk., brzydzić ndk., zbrzydnąć dk., obrzydzić dk., obrzydzać ndk., wybrzydzać ndk.
przym. obrzydliwy, brzydkawy
przysł. brzydko, obrzydliwie
związki frazeologiczne:
brzydkie kaczątkobrzydki jak nocbrzydki jak noc listopadowabrzydki jak małpabrzydki jak nieszczęściebrzydki jak grzech śmiertelnybrzydki jak siedem grzechów głównychpłeć brzydkachoć ma piękne obyczaje, kto pyszny, brzydkim się staje
etymologia:
prasł. *bridъkъ; źródłosłów dla jid. ברידקע (bridke)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Mieszysław Maliński, Kuternoga