plecy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

plecy (język polski)[edytuj]

plecy (1.1)
plecy (1.2)
wymowa:
IPA: [ˈplɛʦ̑ɨ], AS: [plecy] ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) anat. tylna część tułowia, od barków do pasa; zob. też plecy w Wikipedii
(1.2) tylna część ubrania okrywająca plecy (1.1)
(1.3) przen. pot. poparcie wpływowych osób
(1.4) gw. (Warmia i Mazury) pręt u kosy[1]
odmiana:
(1.1-3) blp,
 
przypadekliczba mnoga
mianownikplecy
dopełniaczpleców
celownikplecom
biernikplecy
narzędnikplecami
miejscownikplecach
wołaczplecy
przykłady:
(1.1) Oparłem się plecami o ścianę.
(1.1) Bolą mnie plecy.
(1.1) Poczułem ból w dolnej części pleców.
(1.1) Odwróciłem się do niego plecami w wyszedłem z pokoju.
(1.2) Prasując koszulę, wypaliłem dziurę na plecach.
(1.3) Kto jest pupilkiem szefa i ma plecy, dostaje wyższą premię.
(1.3) Ten człowiek dostał to stanowisko, bo ma mocne plecy.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.3) krysza
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) tułów
meronimy:
(1.1) kręgosłup, krzyż, łopatka
wyrazy pokrewne:
rzecz. plecak m, plecaczek m
zdrobn. plecki nmos
przym. plecowy, pleczysty
związki frazeologiczne:
chować się za plecami • gdzie plecy kończą swoją szlachetną nazwę • mieć mocne plecy • robić za plecami • wbić nóż w plecy
etymologia:
(1.1) st.pol. plec, st.pol. pleca lub st.pol. pleco (rodzaj zmienny), (du plecy) → łopatka, bark, ramię; por. ros. плечо, białor. плячо → ramię, bark
(1.4) kalka z niem. Rücken[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Irmina Judycka, Typy zapożyczeń niemieckich w gwarach Warmii i Mazur, „Poradnik Językowy” nr 8/1954, s. 3.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=plecy&oldid=8361243”