wypadły

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wypadły (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) taki, który stracił oparcie lub umocowanie, po czym spadł i znalazł się na zewnątrz czegoś
(1.2) taki, który, wybiegłszy skądś, nagle się ukazał
(1.3) taki, który zdarzył się w określonym czasie lub miejscu

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 3. os. lm rodz. nmos czasu przesz. trybu oznajm. od wypaść
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) W prywatnym domu w Domaradzu […], od wypadłego z pieca centralnego ogrzewania żaru, zajęły się trociny i drewno zgromadzone w piwnicy[1].
(1.2) Coście za człek? — spytał pan Nachimowicz wypadłego, drżącego świadka, którego z łap swoich nie wypuszczał surowy wachmistrz[2].
(1.3) Żądam, by w tym uniwersale jasno wyłożono o słusznym nieukontentowaniu imperatorowej z racji wypadłej na ostatnim sejmie rezolucji, mocą której używanie krzyżów i medalów wojskowych […] znowu dozwolone zostało[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wypad m, wypadek m
czas. wypadać ndk., wypaść dk.
wykrz. wypad
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. wypaść + -ły
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Krótko, „Dziennik Polski”, 2002-11-07, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Ferdynand Ossendowski, Lisowczycy, wyd. Wydawnictwo Polskie, Poznań 1929.
  3. Władysław Reymont, Rok 1794, 1918, Narodowy Korpus Języka Polskiego.