jazda

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

jazda (język polski)[edytuj]

jazda (1.1) kolejką
jazda (1.2)
wymowa:
IPA[ˈjazda], AS[i ̯azda] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) przenoszenie się z miejsca na miejsce, przebywanie drogi za pomocą różnych środków lokomocji; poruszanie się, posuwanie się środków lokomocji
(1.2) hist. kawaleria, żołnierze konni, konnica
(1.3) druk. drukowanie (w szczególności dużego nakładu)

wykrzyknik

(2.1) lekcew. ponaglenie rozmówcy, aby przystąpił do wykonywania swoich obowiązków
(2.2) pogard. żądanie opuszczenia jakiejś przestrzeni (rzeczywistej lub wirtualnej)
odmiana:
(1.1-2) zwykle blm[1]
przykłady:
(1.1) Jazda na miejsce była bardzo trudna.
(1.1) Jazda autobusem jest bardzo męcząca.
(1.3) Drukarz mówił mi, że to zlecenie to trzy palety papieru do jazdy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) jazda pociągiemkonna jazda • nauka / technika jazdy • jazda próbnarozkład jazdy
(2.2) jazda stąd
synonimy:
(1.1) podróż, droga
(2.1) do roboty
(2.2) jazda stąd, precz, precz stąd
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. jeździć ndk., jechać ndk., dojechać dk.
rzecz. jeżdżenie n, wyjazd mrz, jeźdźczyni ż, przejażdżka ż, podjazd mrz, pojazd mrz, jeździec mos, przyjezdny mos, dojechanie n, zajezdnia ż, Przejazd mrz, przejazd mrz
przym. przyjezdny, jeździecki
związki frazeologiczne:
ale jazda! • jazda bez trzymankiprawo jazdyrozkład jazdy
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Andrzej Markowski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000, ISBN 83-0113111-X, s. 304.

jazda (język słowacki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) jazda[1] (sposób przemieszczania się)
(1.2) jazda, konnica, kawaleria[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. jazdný
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Zofia Jurczak-Trojan, Halina Mieczkowska, Elżbieta Orwińska, Maryla Papierz, Słownik słowacko-polski, t. I, A-Ô, TAiWPN Universitas, Kraków 2005, ISBN 83-242-0569-1, s. 290.