Indeks:Polski - Gwara góralska: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Linia 1190: Linia 1190:


[[Kategoria:Polski (dialekty i gwary)|Góralska]]
[[Kategoria:Polski (dialekty i gwary)|Góralska]]
Dlaczego w tym słowniku mamy - onacyć, ale łowce (w znaczeni owce)?! W gwarach południowej Polski o wypowiadane jest miękko, jak w potocznej polszczyźnie ło (tak zwane ł wałczone). Natomiast głoska ł wypowiadana jest (coraz rzadziej, ale takie jej prawidłowe, tradycyjne brzmienie, wystarczy posłuchać starych ludzi w podhalańskich wioskach) podobnie do kresowego ł (wymowa przedniojęzykowa). Niedopuszczalnym jest zatem pisanie owca jak - łowca!! Na całym Podhalu wyrazy takie jak onacyć itd, wszystkie zaczynające sie od samogłoski o wypowiada się miękko, z tym wałczonym ł . Tak więc powinno również być konsekwentnie, w błędnie podanej tutaj pisowni: łonacyć, łon (on), łod (od), łorcyk (orcyk)... Łowca to ten który łowi, poluje (dlatego autor tego nieszczęsnego wpisu, wiedząc to, napisał owce tylko w liczbie mnogiej - łowce). Drodzy Państwo: Nie piszcie - łowca (owca) , łostomili (ostomili, rostomili - r na początku zanika), łoscypek (pochodzi od - rozszczepek, r zanika), tylko prawidłowo, od O, wymawiajcie jak ło (wałczone). Natomiast wszędzie tam, gdzie w polszczyźnie potocznej występuje Ł pamiętajcie, że jego wymowa inna jest na Podhalu, zasadniczo, od ł wałczonego . Polecam sprawdzić w uczonych źródłach. Pozdrawiam. Piotr Bies Węgiercyk

Wersja z 20:35, 30 gru 2017

A

    (do góry strony)

B

    (do góry strony)

C

  • capnąć – złapać, dorwać (np. kogoś przy ucieczce)
  • cebrzyki – pojemniki do noszenia wody
  • cymu – czemu, dlaczego
  • ceper – obcy, ktoś z poza gór, nie-góral
  • cepucha – do młócenia żyta
  • cepy – dwa kije do młócenia
  • cesta – droga; por. chorw., czes., słc. cesta
  • cetyna1. szpilki drzew iglastych; 2. drobne gałęzie iglaste
  • chabina – elastyczna gałązka
  • chałpa – dom
  • charatać – drzeć, rysować, robić rysy
  • charceć – chrapać
  • cheba – chyba
  • chlyb – chleb
  • chlyw – chlew dla bydła
  • chodok – chłopak
  • chłop – mąż, mężczyzna, człowiek płci męskiej
  • chojka – choinka
  • chojok – choinka, drzewo iglaste, gałązka drzewa iglastego
  • cholewki – gumiaki
  • chować – hodować zwierzęta
  • chwolby – chwalenie się
  • chycić, chytać – chwycić, chwytać, zacząć zaczynać, łapać
  • ciabrać sie – pluskać się w wodzie
  • ciachać – ciągnąć, zaciągać się
  • ciasnocka – półhalka
  • ciemrzyć sie – chmury zasnuwają niebo, ściemnia się
  • ciołek - cielak, młody
  • ciorać – taszczyć, dźwigać, sunąć
  • ciosek – do wyciągania żaru z pieca
  • ciozyć - narzekać, obciążaċ
  • ciupać – rąbać
  • ciupaga – siekierka na długim drzewcu
  • ciskać – rzucać, wyrzucać
  • cizba - mnóstwo, tłok
  • ckliwy – smutny, żewny
  • cliwo1. delikatna kobieta; 2. zimno; 3. smutno; 4. strach, straszno
  • cliwy – straszny
  • cliwić – łaskotać
  • cliwki – łaskotki
  • cłek – człek, człowiek
  • cnić sie – przykrzyć się, tęsknić się, nudzić się, np. cnie mi sie – nudzi mi się
  • copka – czapka
  • corny – czarny
  • cosik – coś
  • cubrzyć – wyrywać włosy
  • cuha, cuga (okolice Jordanowa i Żywca) – płaszcz z sukna (czarny, brązowy lub biały)
  • cuchrać – drapać (po włosach)
  • cuduwać – wydziwiać
  • cuduwać sie – wyrażać podziw
  • cudzić – ciągnąć
  • cupieć – kucać, siedzieć w domu
  • cuzka – płaszcz, kurtka
  • cycać, cyckać – ssać, lizać
  • cyganić – kłamać
  • cynić – robić, czynić
  • cyrhla, cyrla – polana
  • cyrpok – czerpak, podbierak

    (do góry strony)

Ć

    (do góry strony)

D

    (do góry strony)

E

    (do góry strony)

F

    (do góry strony)

G

    (do góry strony)

H

    (do góry strony)

I

    (do góry strony)

J

    (do góry strony)

K

    (do góry strony)

L

  • lajbik – kamizelka bez rękawów, często haftowana
  • lato – tego roku
  • lawor – miednica
  • leber – leń
  • lejzer – leń
  • lewe – kasa, pieniądze
  • lewizna – korzyść za darmo
  • lezem – leżę
  • lezysko – legowisko
  • leźć – chodzić
  • liemze – ledwie
  • likarztwo – lekarstwo, lek
  • likorz – lekarz
  • liczebniki – roz - jeden , dwo - dwa , czy - trzy , śtyry - cztery , pieć - pięć , seśċ - sześċ , siedem - siedem , łosim - osiem , dziewieċ - dziewięć , dziesięć - dziesięć
  • lo – dla
  • locegoz – dlaczego
  • londak – brusik do ostrzenia kosy
  • lubo – miła
  • lukanie – porozumiewanie się dziewcząt w czasie wypasania zwierząt
  • luto – żal
  • lysa – lekkie, przenośne, drewniane ogrodzenie używane do budowy kosora
  • lytrok – wóz drabiniasty

    (do góry strony)

Ł

    (do góry strony)

M

    (do góry strony)

N

    (do góry strony)

O

    (do góry strony)

P

    (do góry strony)

R

    (do góry strony)

S

    (do góry strony)

Ś

    (do góry strony)

T

    (do góry strony)

U

    (do góry strony)

W

    (do góry strony)

Z

    (do góry strony)

Ź

{{do góry}

Ż

    (do góry strony)

Uwagi

zob. też Gwara góralska w Wikipedii Dlaczego w tym słowniku mamy - onacyć, ale łowce (w znaczeni owce)?! W gwarach południowej Polski o wypowiadane jest miękko, jak w potocznej polszczyźnie ło (tak zwane ł wałczone). Natomiast głoska ł wypowiadana jest (coraz rzadziej, ale takie jej prawidłowe, tradycyjne brzmienie, wystarczy posłuchać starych ludzi w podhalańskich wioskach) podobnie do kresowego ł (wymowa przedniojęzykowa). Niedopuszczalnym jest zatem pisanie owca jak - łowca!! Na całym Podhalu wyrazy takie jak onacyć itd, wszystkie zaczynające sie od samogłoski o wypowiada się miękko, z tym wałczonym ł . Tak więc powinno również być konsekwentnie, w błędnie podanej tutaj pisowni: łonacyć, łon (on), łod (od), łorcyk (orcyk)... Łowca to ten który łowi, poluje (dlatego autor tego nieszczęsnego wpisu, wiedząc to, napisał owce tylko w liczbie mnogiej - łowce). Drodzy Państwo: Nie piszcie - łowca (owca) , łostomili (ostomili, rostomili - r na początku zanika), łoscypek (pochodzi od - rozszczepek, r zanika), tylko prawidłowo, od O, wymawiajcie jak ło (wałczone). Natomiast wszędzie tam, gdzie w polszczyźnie potocznej występuje Ł pamiętajcie, że jego wymowa inna jest na Podhalu, zasadniczo, od ł wałczonego . Polecam sprawdzić w uczonych źródłach. Pozdrawiam. Piotr Bies Węgiercyk