cetyna

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cetyna (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) leśn. ścięte lub opadłe świeże, zielone gałęzie drzew iglastych; zob. też cetyna w Wikipedii
(1.2) leśn. pędy sosnowe wydrążone przez cetyńce i obłamane przez wiatr lub pędy świerkowe ścięte przez wiewiórki[1]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przedtem jednak z gałęzi, cetyny i liści zbudował zaimprowizowany szałas (…)[3].
(1.1) (…) leżał na cetynie pogrążony w całkowitej zadumie[4].
składnia:
kolokacje:
(1.1) stroik / szałas / wieniec z cetyny • ścinać / zbierać cetynę • wysłać / wyściełać namiot cetyną • przykryć cetyną gróbleżeć na cetynie
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cetynowość ż, cetyniak m, cetyniec m
przym. cetynowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) słc. štetina[1][5]szczecina
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „cetyna” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „cetyna” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Tygodnik Podhalański, nr 4, Zakopane, 1999 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Wakacje z duchami, Bahdaj Adam, 1996 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „cetyna” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.