pukać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pukać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈpukaʨ̑], AS[pukać]
?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) uderzać czymś lekko w coś, powodując powstanie odgłosu
(1.2) pot. strzelać z broni
(1.3) pot. być stroną aktywną podczas stosunku seksualnego
(1.4) st.pol. pękać
odmiana:
(1.1-3) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Zanim wejdę do cudzego pokoju, zawsze pukam do drzwi.
składnia:
kolokacje:
(1.1) pukać do drzwi • pukać w okno
synonimy:
(1.1) stukać, reg. śl. klupać, reg. śl. klupkać, reg. śl. kupkać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. puk mrz, pukanie n, puknięcie n, pukawka ż
czas. puknąć dk., puknąć się dk.
wykrz. puk, puk-puk
związki frazeologiczne:
pukać do czyichś drzwi
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: strzelać
źródła: