klupać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

klupać (język polski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany

(1.1) gw. (Górny Śląsk) szukać, szperać[1]
(1.2) gw. (Górny Śląsk) pukać, stukać[2]
(1.3) gw. (Górny Śląsk) trzepać[2]
(1.4) gw. (Górny Śląsk) bić[2]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) gw. (Górny Śląsk) klupkać, gw. (Górny Śląsk) kupkać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. klupanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. klupos[2]
(1.2-4) niem. klopfen[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: szukać, szperać
(1.2) zobacz listę tłumaczeń w hasłach: pukać, stukać
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: trzepać
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: bić
źródła:
  1. 1,0 1,1 Hasło „klupać I” w: Barbara i Adam Podgórscy, Słownik gwar śląskich, Wydawnictwo KOS, Katowice 2008, ISBN 978-83-60528-54-9, s. 136.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Hasło „klupać II” w: Barbara i Adam Podgórscy, Słownik gwar śląskich, Wydawnictwo KOS, Katowice 2008, ISBN 978-83-60528-54-9, s. 136.