ociec

ociec (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈɔʨ̑ɛʦ̑], AS: [oćec], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. ojciec

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. ociekać)

(2.1) zob. ociekać

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ociec	otcowie, potem oćcowie
dopełniacz	otca, potem oćca	otców, potem oćców
celownik	otcu, potem oćcu	otcom, potem oćcom
biernik	otca, potem oćca	otców, potem oćców
narzędnik	otcem, potem oćcem	otcami, potem oćcami
miejscownik	otcu, potem oćcu	otcach, potem oćcach
wołacz	otce / otcu, potem oćcze / oćcu	otcowie, potem oćcowie
depr. M. i W. lm: (te) otce, potem oćce

przykłady:

(1.1) Już tam ociec do swej Basi mówi zapłakany: „słuchaj jeno, pono nasi biją w tarabany”.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) ojciec, tata

(2.1) ocieknąć

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ociekacz mrz

związki frazeologiczne:

nie to ociec, co spłodził, lecz ten, co wychowa

etymologia:

(1.1) od prasł. *otьcь, od praindoeur. *atta

(1.1) źródłosłów dla pol. ojciec

(1.1) zob. tamże

uwagi:

(1.1) Wyraz ten był używany do XVI wieku.

(1.1) Pierwotne formy deklinacyjne otca, otcu itd. zmieniły się na oćca, oćcu pod wpływem mianownika. W XVI w. rozpowszechniły się formy ojca, ojcu oraz mianownik ojciec.

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: ojciec

(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: ociekać

źródła: