bunt

bunt (język polski)

wymowa:

IPA: [bũnt], AS: [bũnt], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) wystąpienie przeciwko władzy lub autorytetowi np. państwa, innych ludzi

(1.2) sprzeciw, opór, protest

(1.3) daw. sojusz

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	bunt	bunty
dopełniacz	buntu	buntów
celownik	buntowi	buntom
biernik	bunt	bunty
narzędnik	buntem	buntami
miejscownik	buncie	buntach
wołacz	buncie	bunty

przykłady:

(1.1) Marynarze podnieśli bunt na statku i zażądali powrotu do portu.

(1.2) Dorastanie to okres buntu przeciwko światu dorosłych.

składnia:

kolokacje:

(1.1) dokonać buntu • wywołać / podnieść / wszcząć bunt • bunt wybuchł • stłumić bunt

synonimy:

(1.2) protest, sprzeciw, opór

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) sprzeciw

hiponimy:

(1.1) rebelia, rewolta, powstanie, rozruchy, pucz, rewolucja, rokosz

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. buntowniczość ż, buntownictwo n, buntownik m, buntowniczka ż, buntowanie n, zbuntowanie n, podbuntowanie n

zdrobn. buncik m

czas. buntować ndk., zbuntować dk.

przym. buntowniczy, buntowny

przysł. buntowniczo

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) od (1.1)

(1.3) niem. Bund → sojusz, związek

uwagi:

(1.1) zobacz też: insurekcja • powstanie • rebelia • rewolta • rokosz

tłumaczenia:

(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: sojusz

• angielski: (1.1) rebellion, revolt, mutiny
• arabski: (1.1) ثورة ż, فتنة ż; (1.2) فتنة ż
• białoruski: (1.1) мяцеж m; (1.2) мяцеж m
• duński: (1.1) revolte w, oprør n
• francuski: (1.1) révolte ż, rébellion ż, mutinerie ż
• hiszpański: (1.1) rebelión ż, revuelta ż, motín m
• islandzki: (1.1) uppreisn ż; (1.2) uppreisn ż
• kataloński: (1.1) rebel·lió ż
• kazachski: (1.2) бүлік
• niemiecki: (1.1) Aufruhr m, Meuterei ż; (1.2) Widerstand m, Protest ż
• nowogrecki: (1.1) ανταρσία ż, εξέγερση ż; (1.2) αντίρρηση ż
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1-2)
• rosyjski: (1.1) восстание n, мятеж m; (1.2) бунт m
• szwedzki: (1.1) uppror n, resning w, myteri n, revolt w; (1.2) motstånd n, opposition w, protest w
• ukraiński: (1.1) бунт m

źródła:

bunt (język angielski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) żegl. środkowa, wybrzuszona część żagla

(1.2) lotn. pętla odwrócona, pętla plecowa (akrobacja lotnicza)

(1.3) bot. śnieć indyjska pszenicy (choroba pszenicy)

(1.4) sport. w baseballu: skrót, odbicie w polu

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bunt (język niemiecki)

bunte (1.1) Farbstifte

wymowa:

IPA: [bʊnt] ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) kolorowy, barwny, wielobarwny (w odróżnieniu od czerni, bieli, szarości)

(1.2) pstry, pstrokaty

(1.3) urozmaicony, zróżnicowany, barwny, wszystkiego po trochu

w funkcji przysłówka

(2.1) kolorowo, barwnie

odmiana:

(1.1-3) st. wyższy bunter; st. najwyższy buntesten;

 

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba	der bunte	die bunte	das bunte	die bunten
	mieszana	(k)ein bunter	(k)eine bunte	(k)ein buntes	keine bunten
	mocna	bunter	bunte	buntes	bunte
Gen.	słaba	des bunten	der bunten	des bunten	der bunten
	mieszana	(k)eines bunten	(k)einer bunten	(k)eines bunten	keiner bunten
	mocna	bunten	bunter	bunten	bunter
Dat.	słaba	dem bunten	der bunten	dem bunten	den bunten
	mieszana	(k)einem bunten	(k)einer bunten	(k)einem bunten	keinen bunten
	mocna	buntem	bunter	buntem	bunten
Akk.	słaba	den bunten	die bunte	das bunte	die bunten
	mieszana	(k)einen bunten	(k)eine bunte	(k)ein buntes	keine bunten
	mocna	bunten	bunte	buntes	bunte

przykłady:

(1.1) Ich mag bunte Kleider. → Lubię kolorowe sukienki.

(1.3) Der Sender bietet ein buntes Programm. → (Ta) stacja (nadawcza) oferuje urozmaicony program.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

zu bunt sein • es zu bunt/toll treiben • wie ein bunter Hund bekannt sein

etymologia:

uwagi:

źródła:

bunt (język szwedzki)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) pęk, wiązka

odmiana:

przykłady:

(1.1) Kan jag få en bunt morötter? → Mogę dostać pęczek marchwi?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

bunt (język wolof)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) drzwi

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

https://jangileen.kalam-alami.net/dictionary/word/wo/bunt