władza

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

władza (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i IPA[ˈvwaʣ̑a], AS[vu̯aʒa]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) relacja, w której jedna strona rządząca ma możliwość oddziaływania na drugą
(1.2) ludzie, którzy rządzą
(1.3) możliwość poruszania kończynami ciała
(1.4) zob. władze
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Mój szef ma nade mną władzę, ale tylko w godzinach pracy.
(1.2) Trybunał Konstytucyjny jest po to, aby chronić społeczeństwo przed władzą.
(1.3) Mój kolega skoczył do zbyt płytkiej wody i teraz nie ma władzy w nogach.
(1.4) Władze partii wybrały nowego przewodniczącego.
składnia:
kolokacje:
(1.1) mieć władzę • być u władzy • władza ustawodawczawładza wykonawczawładza sądowniczawładza rodzicielskawładza opiekuńczawładza państwowawładza dyskrecjonalnabyć uzależnionym od władzy
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
(1.2) rząd
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. władztwo n, władca m, władczyni ż, władanie n, niedowład m, władze nmos, bezwład m
czas. władać ndk., zawładnąć dk., obezwładniać ndk., obezwładnić dk.
przym. władczy, bezwładny, władny
przysł. władczo
związki frazeologiczne:
czwarta władzawładze umysłowe
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: