motstånd

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

motstånd (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
[²m'o:tstån:d] ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) opór, opozycja[1]
(1.2) elektr. opór[1]
odmiana:
(1.1-2) ett motstånd, motståndet
przykłady:
(1.1) Jag mötte hårt motstånd. → Spotkałem się z dużym oporem.
składnia:
(1.1) motstånd mot något → opór przeciwko czemuś
kolokacje:
(1.1) luftmotstånd • motståndsman • motståndsrörelse
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. motståndare w
związki frazeologiczne:
följa minsta motståndets lag
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 Svensk ordbok och svensk uppslagsbok, red. Sven-Göran Malmgren, Norstedts Akademiska Förlag, Göteborg 2001, ISBN 91-7227-281-3, s. 725.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=motstånd&oldid=5729339”