marynarz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

marynarz (język polski)[edytuj]

marynarze (1.1)
wymowa:
IPA[maˈrɨ̃naʃ], AS[marnaš], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mar. człowiek należący do załogi okrętu lub statku; zob. też marynarz (zawód) w Wikipedii
(1.2) wojsk. najniższy stopień w polskiej marynarce wojennej; zob. też marynarz (stopień wojskowy) w Wikipedii
(1.3) żegl. niższa, nieoficerska funkcja na statku marynarki handlowej; zob. też marynarz (funkcja) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Nie każdy może zostać marynarzem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) daw. żeglarz, hist. okrętnik, pot. matros, przest. majtek
(1.3) załogant
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. marynarka ż, marynistyka ż
zdrobn. marynarzyk m
przym. marynarski, marynistyczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
wł. marinaio < p.łac. marinarius < łac. marinusmorski
uwagi:
zobacz też: Indeks:Polski - Zawody
skrót: mar.
zob. też marynarz w Wikipedii
tłumaczenia:
źródła: