wszcząć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wszcząć (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. wszczynać)

(1.1) książk. zacząć jakąś działalność, akcję, dać początek czemuś

czasownik zwrotny dokonany wszcząć się (ndk. wszczynać się)

(2.1) książk. zacząć się, dać początek czemuś
odmiana:
(1.1) koniugacja Xc, wszcznę / weszcznę[1]; lub
(2.1) koniugacja Xc; lub
przykłady:
(1.1) Urząd wszczął dziś postępowanie w tej sprawie.
(2.1) Podczas spotkania wszczął się spór polityczny.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wszcząć postępowanie • wszcząć egzekucję • wszcząć awanturę
synonimy:
(1.1) rozpocząć
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wszczęcie n, wszczynanie n
czas. ndk. wszczynać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „wszcząć” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.