półbut

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

półbut (język polski)[edytuj]

półbuty (1.1)
wymowa:
?/i, IPA[ˈpuwbut], AS[puu̯but]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) obuw. pełny but z cholewką tylko do kostki; zob. też półbuty w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Yngve miał na sobie ładną niebieską kurtkę, dżinsy, półbuty i machał do mnie.[1]
składnia:
kolokacje:
(1.1) półbuty damskie / męskie / dziecięce / chłopięce / dziewczęceprzymierzać / przymierzyć / ubierać / ubrać / zakładać / założyć / wzuwać / wzuć / nosić / zdejmować / zdjąć / zzuwać / zzuć półbuty • znosić / zużyć półbuty • wygodne / niewygodne półbuty • półbuty piją / cisną / uwierają / pasują / dobrze leżą • półbuty sznurowane / wsuwane / zapinane • półbuty sportowe / wojskowe / robocze / wizytowe / do garnituruczarne / brązowe / szare / zielone / białe / … półbuty • półbuty skórzane / zamszowe / ze skaju
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) but, obuwie
hiponimy:
(1.1) lakierek, pantofel, mokasyn, tenisówka, adidas
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. półbucik m
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. pół + but
uwagi:
(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Obuwie
tłumaczenia:
źródła:
  1. Tore Renberg Człowiek, który pokochał Yngvego (Mannen som elsket Yngve), tłum Katarzyna Tunkiel, Wydawnictwo Akcent, Warszawa 2011, ISBN 9788362180318, s. 84