dziewosłąb

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dziewosłąb (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA[ʥ̑ɛˈvɔswɔ̃mp], AS[ʒ́evosu̯õmp], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.nazal.asynch. ą  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) daw. mężczyzna, który w imieniu kawalera starającego się o rękę panny, prosi jej rodziców o zgodę; zob. też dziewosłąb w Encyklopedii staropolskiej
(1.2) daw. starosta weselny

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) daw. pieśń weselna, wiersz weselny
(2.2) daw. w lm dziewosłęby: konkury, swatanie, zaręczyny
odmiana:
(1.1-2)
(2.1-2)
przykłady:
(1.1) Powiedz, gdzie mam błysnąć chwałą? Mamże zostać dziewosłębem?[1]
(1.1) Archánioł Gábryel, / Dźiewosłąb Boży, y Poseł: / Przybył do Máryey dziewice, / Z niebieskiey stolice.[2] (sic!)
(2.1) Jest jego dziewosłąb (…) wierszem łacińskim ułożony, na wesele Fabijana Czerny, wojewodzica Malborskiego z Leszczyńską wojewodzianką Brzeską, drukowany w Toruniu roku 1611.[3] (sic!)
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) dziewosłęb, swat, rajek, zerzec
(2.1) swaty
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dziewosłęb m
forma żeńska dziewosłębica ż
czas. dziewosłębić
przym. dziewosłębi
związki frazeologiczne:
o kogoś w dziewosłęby chodzić
etymologia:
(1.1) pol. dziewa + ślubić
uwagi:
  1. jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: swat
źródła:
  1. Aleksander Fredro Zemsta
  2. Pienie VIII, Parthenomelica, Wilno 1613
  3. Adam Adamowicz, Samuel Orgelbrand Encyklopedyja powszechna, t. 2, nakładem S. Orgelbranda, 1860, s. 748