pieśń

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pieśń (język polski)[edytuj]

pieśń (1.1) o Wikipedii
pieśń (1.2)
wymowa:
IPA[pʲjɛ̇ɕɲ̊], AS[pʹi ̯ėśń̦], zjawiska fonetyczne: zmięk.wygł.podw. art.i → j  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) muz. forma muzyczna utworu wokalnego, instrumentalnego lub wokalno-instrumentalnego; zob. też pieśń (forma muzyczna) w Wikipedii
(1.2) liter. gatunek literacki poezji lirycznej, o genezie związanej z obrzędami i muzyką (pieśni ludowe, pieśni średniowieczne), od której stopniowo się uwolnił, stając się samodzielną formą wyrazu; zob. też pieśń (gatunek literacki) w Wikipedii
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Polskie pieśni ludowe głównie jednogłosowe.
(1.1) Ja jestem Dawid, jam jest pasterz / Błagalną wiodę pieśń, / byś się zmiłować chciał nad Piastem, / byś żniwo zwolił zwieść.[1]
(1.2) U Horacego pieśń stała się samodzielną formą literacką.
składnia:
kolokacje:
(1.1) śpiewać pieśni
(1.1-2) pieśń religijna / patriotyczna / miłosna / żałobna
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pieśniarz mos
zdrobn. piosenka ż
przym. pieśniowy
czas. piać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Karol Wojtyła, Pieśń poranna (psalm)