Brzeszcze
Brzeszcze (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga, nazwa własna
- odmiana:
- (1.1) blp;
przypadek liczba pojedyncza mianownik Brzeszcze dopełniacz Brzeszcz[1] celownik Brzeszczom biernik Brzeszcze narzędnik Brzeszczami miejscownik Brzeszczach wołacz Brzeszcze
- przykłady:
- (1.1) Od Brzeszcz prowadzi serpentynowa droga (liczne stawy) przez Rajsko do Oświęcimia[2].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Brzeszczach • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Brzeszcz • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Brzeszcz • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Brzeszcz • mieszkaniec / mieszkanka Brzeszcz • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Brzeszczach • pochodzić z Brzeszcz • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Brzeszcz • burmistrz Brzeszcz
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. brzeszczanin m, brzeszczanka ż
- przym. brzeszczański
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑
Hasło „Brzeszcze” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
- ↑ Przewodnik po Polsce - cz. 1, Krystyna Malik, Maria Raciborska, 1997 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
