taranować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

taranować (język polski)[edytuj]

żołnierze taranują (1.1) drzwi
samolot taranuje (1.2) drugi samolot
czołg taranujący (1.3) drzewo
wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. staranować)

(1.1) hist. wojsk. żegl.[1] rozbijać, niszczyć lub wyważać coś przy użyciu taranu
(1.2) hist. wojsk. żegl. uderzyć własnym pojazdem, okrętem albo samolotem obiekt wroga w celu jego uszkodzenia albo zniszczenia; zob. też Taranowanie w Wikipedii
(1.3) najeżdżać lub uderzać w przeszkodę
(1.4) pot. z impetem w coś lub kogoś wjechać popychając go
odmiana:
(1.1-4) koniugacja IV
przykłady:
(1.2) Duże straty czołgów T-34 wynikały również z kompromitujących decyzji dowództwa ruskich tankistów, np. aby, w razie braku amunicji czołgowej, taranować ciężki sprzęt niemiecki[2].
(1.3) Uderzony z boku pojazd odwrócił się o 180 stopni i taranując znak drogowy oraz przydrożne metalowe słupki wylądował na poboczu, naprzeciwko pobliskiego sklepu spożywczego[3].
(1.4) Ten gwałtownie zjechał na lewy pas jezdni i ruszył w kierunku Zabrza, taranując policjanta[4].
składnia:
(1.1-4) taranować + B.
kolokacje:
synonimy:
(1.2) taran
(1.3) najeżdżać
(1.4) tratować
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. taran mrz
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. taran + -ować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „taranować” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Hans, Jakość, a konkurencja, „Forum Stanisława Michalkiewicza”, 2009-03-09, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  3. (sk), Wymusił pierwszeństwo, „Co Tydzień Jaworzno”, 2005-01-01, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  4. michał wroński, Cudem uniknął śmierci, „Dziennik Zachodni”, 2003-11-26, Narodowy Korpus Języka Polskiego.