czwórka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

czwórka (język polski)[edytuj]

czwórka (1.1)
tramwaj czwórka (1.3)
czwórka (1.4) muzyków
kajuta czwórka (1.5)
czwórka (1.6) bez sternika
czwórka (1.7)
wymowa:
IPA[ˈʧ̑furka], AS[čfurka], zjawiska fonetyczne: post. utr. dźw. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) nazwa cyfry 4
(1.2) ocena w szkole oznaczona cyfrą 4
(1.3) czwarta rzecz lub osoba spośród wielu ponumerowanych (np. tramwaj, bila, zawodnik na boisku, pokój w hotelu)
(1.4) grupa czterech osób, zbiór czterech rzeczy lub pojęć abstrakcyjnych
(1.5) rzecz, która może pomieścić cztery osoby (np. pokój, kabina, pojazd, łódź)
(1.6) sport. wiośl. czteroosobowa osada wioślarska
(1.7) zaprzęg składający się z czterech koni[1]
(1.8) środ. żegl. siła wiatru cztery w skali Beauforta
odmiana:
(1.1-8)
przykłady:
(1.1) Na pewno trafisznad wejściem do mojego domu wymalowana jest duża, biała czwórka.
(1.2) Dostałem jedynkę ze sprawdzianu, ale dzisiaj poprawiłem na czwórkę.
(1.3) Jednym uderzeniem kija bilardowego posłałem do łozy czwórkę i siódemkę.
(1.4) Kiedy się wypełniły dni / i przyszło zginąć latem, / prosto do nieba czwórkami szli / żołnierze z Westerplatte.[2]
(1.5) Za późno dokonaliśmy rezerwację w hostelu, bo nie było już dwójek, a zostały same czwórki.
(1.6) Na olimpiadzie w Pekinie złoto przypadło polskiej czwórce podwójnej bez sternika.
(1.7) Wszelako najciekawsze i najbardziej znamienne dla Panatenajów były zawody w biegu czwórek z tzw. apobatami.[3]
(1.8) Wyszliśmy z portu przy czwórce z południowego zachodu.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) dobry, ocena dobra
(1.2) kwartet
(1.7) kwadryga
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. czwóreczka ż
zgrub. czwóra ż
czas. poczworzyć
przym. poczwórny, czwórkowy
licz. cztery
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: oceny w polskiej szkole: jedynkadwójkatrójkaczwórkapiątkaszóstka
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „czwórka” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. Konstanty Ildefons Gałczyński, Pieśń o żołnierzach z Westerplatte
  3. Tadeusz Zieliński Grecja niepodległa, Wydawnictwo "Śląsk", Katowice 1988, s. 137