bisior
bisior (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) zool. wiązka jedwabistych nici powstająca z szybko krzepnącej wydzieliny niektórych małży; zob. też bisior w Wikipedii
- (1.2) daw. cienka tkanina wyrabiania z bisioru (1.1)
- (1.3) daw. delikatna i kosztowna tkanina (bawełniana, lniana lub wełniana)[1]
- (1.4) wisior, feston, girlanda[2]
- (1.5) lśniące paciorki[2]
- odmiana:
- (1.1) blm[1],
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bisior bisiory dopełniacz bisioru bisiorów celownik bisiorowi bisiorom biernik bisior bisiory narzędnik bisiorem bisiorami miejscownik bisiorze bisiorach wołacz bisiorze bisiory - (1.2-5)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik bisior bisiory dopełniacz bisioru bisiorów celownik bisiorowi bisiorom biernik bisior bisiory narzędnik bisiorem bisiorami miejscownik bisiorze bisiorach wołacz bisiorze bisiory
- przykłady:
- (1.3) Niektóre zaś komnaty całe od złota; krzesła i ławy bisiorem albo lamą kryte, stoły z marmuru i alabastru […][3]
- (1.3) Sam pan Sobieski stanął w kapiącym od złota i bisiorów namiocie Husseina-baszy i z niego wieści o szczęśliwym zwycięstwie na wszystkie strony przez lotnych gońców rozsyłał[4].
- składnia:
- synonimy:
- (1.2) morski jedwab
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 Hasło „bisior” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ 2,0 2,1 Hasło „Bisior” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. I: A-G, Warszawa 1900–1927, s. 157.
- ↑ H. Sienkiewicz, Potop
- ↑ Henryk Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski