prawdziwy

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

prawdziwy (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[pravʲˈʥ̑ivɨ], AS[pravʹʒ́ivy], zjawiska fonetyczne: zmięk.
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) rzeczywisty
(1.2) zgodny z prawdą
(1.3) naturalny
(1.4) typowy dla naszych wyobrażeń
(1.5) st.pol. prawdomówny
odmiana:
(1.1-4)
przykłady:
(1.1) Rozwiązanie prawdziwego problemu zabiera dużo czasu.
(1.2) Twierdzenie, że Słońce krąży wokół Ziemi nie jest prawdziwe.
(1.3) Ufarbowała się na rudo, ale jej prawdziwy kolor włosów to blond.
(1.4) Prawdziwy mężczyzna jest zawsze dżentelmenem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) rzetelny, wiarygodny
antonimy:
(1.1) nieprawdziwy, nierzeczywisty, urojony, zmyślony
(1.2) fałszywy, nierzetelny, niewiarygodny, oszukany, podrobiony, spreparowany
(1.3) sztuczny
(1.4) kiepski, słaby, żaden
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prawda ż, postprawda ż, prawdziwość ż, prawdziwek m
przysł. prawdziwie
wykrz. prawda
partyk. naprawdę
związki frazeologiczne:
z prawdziwego zdarzeniaprawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie
etymologia:
prawd(a) + -iw(y)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: