pierdolić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pierdolić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[pʲjɛr.ˈdɔ.lʲiʨ̑], AS[pʹi ̯er.do.lʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.i → j , ?/i
podział przy przenoszeniu wyrazu: pier•do•lić[1]
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) wulg. lekceważyć[2]
(1.2) wulg. zmyślać, mówić coś głupiego[3]
(1.3) wulg. czasownik ekspresyjny, wyrażający np. niedowierzanie, zaskoczenie

czasownik przechodni niedokonany (dk. brak)

(2.1) wulg. mylić
(2.2) wulg. uprawiać z kimś seks (jako strona aktywna)
(2.3) wulg. zmyślać, mówić coś głupiego
(2.4) wulg. lekceważyć
(2.5) wulg. psuć

czasownik zwrotny niedokonany pierdolić się (dk. brak)

(3.1) wulg. mylić się (w zn. być mylonym)
(3.2) wulg. mylić się
(3.3) wulg. psuć się
(3.4) wulg. uprawiać seks ze sobą nawzajem
(3.5) wulg. zajmować się mozolnie, robić coś powoli[2]
odmiana:
(1.1-3) koniugacja VIa
(2.1-5) koniugacja VIa
(3.1-5) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Pierdolę jego zdanie! I tak zrobię tak jak uważam.
(1.2) Naprawdę?! Pierdolisz, nie wierzę ci.
(1.2) Weź nie pierdol.
(1.3) O ja pierdolę! Wygrałem nagrodę w jakimś konkursie!
(2.1) Ciągle pierdolę godziny zajęć i mam nieobecności.
(2.2) Warszawiacy rzadko pierdolą swoje żony.
(2.3) Pierdolisz bzdury, już nie mogę słuchać tych głupot.
(2.4) Pierdolę to wszystko! Już mnie to nie obchodzi.
(2.5) Pierdolę każdą robotę za jaką się nie wezmę.
(3.1) Znaki drogowe mi się pierdolą.
(3.2) Zawsze pierdolę się w obliczeniach.
(3.3) Pierdoli mi się komputer.
(3.4) Pierdolimy się każdego wieczoru.
(3.4) Sąsiad z góry pierdoli się z sąsiadką tak, że tynk sypie się nam z sufitu.
(3.5) Już nie mam siły; pierdolę się z tym od rana.
składnia:
(1.1-3) pierdolić + B.
(2.1-4) pierdolić + B.
(3.4-5) pierdolić się z + N.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) neutr. lekceważyć, ignorować; pot. chrzanić, pierniczyć; posp. olewać; wulg. pierdzielić, pieprzyć
(1.2) neutr. zmyślać; pot. chrzanić, pierniczyć; wulg. pieprzyć
(2.1) neutr. mylić, plątać; wulg. pieprzyć
(2.2) wulg. bzykać, chrobotać, ciumkać, ciupciać, dupczyć, dymać, jebać, młócić, posuwać, ruchać, rypać, rżnąć, walić, zapinać; przest. chędożyć
(2.3) neutr. zmyślać; posp. chrzanić; wulg. pieprzyć
(2.4) neutr. lekceważyć; wulg. pieprzyć, mieć w dupie, srać (na coś); posp. pierdzielić
(2.5) neutr. psuć, niszczyć; wulg. jebać
(3.1) neutr. mylić się; wulg. pieprzyć
(3.2) neutr. mylić się; wulg. pieprzyć
(3.3) neutr. psuć się; wulg. pieprzyć
(3.4) neutr. uprawiać seks, kopulować; wulg. bzykać się, pieprzyć się, ruchać się; przest. chędożyć się
(3.5) neutr. zajmować się mozolnie; pot. cackać się; wulg. pieprzyć się
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pierdel mrz, opierdol mrz, pierdolec mrz, pierdoleniec mos, pierdoła ż, pierdółka ż, pierdółeczka ż, pierdolnik mrz, pierduśnik mrz, popierdoleniec mos, pierdolenie n, pierdolnięcie n, dopierdalanie n, napierdalanie n, odpierdolenie n, odpierdalanie n, opierdolenie n, opierdalanie n, podpierdolenie n, podpierdalanie n, popierdolenie n, popierdalanie n, przepierdolenie n, przepierdalanie n, przypierdolenie n, przypierdalanie n, rozpierdolenie n, rozpierdalanie n, spierdolenie n, spierdalanie n, upierdolenie n, upierdalanie n, wpierdolenie n, wpierdalanie n, wypierdolenie n, wypierdalanie n, upierdolenie n, upierdalanie n, zapierdolenie n, zapierdalanie n, wpierdol mrz, pierdu-pierdu n, pierd mrz
czas. pierdolnąć dk., dopierdalać ndk., napierdalać ndk., odpierdolić dk., odpierdalać ndk., opierdolić dk., opierdalać ndk., podpierdolić dk., podpierdalać ndk., popierdolić dk., popierdalać ndk., porozpierdalać dk., przepierdolić dk., przepierdalać ndk., przypierdolić dk., przypierdalać ndk., rozpierdolić dk., rozpierdalać ndk., spierdolić dk., spierdalać ndk., upierdolić dk., upierdalać ndk., wpierdolić dk., wpierdalać ndk., wypierdolić dk., wypierdalać ndk., upierdolić dk., upierdalać ndk., zapierdolić dk., zapierdalać ndk.
przym. pierdolony, dopierdolony, napierdolony, opierdolony, opierdalany, pierdolnięty, podpierdolony, popierdolony, przepierdolony, przypierdolony, rozpierdolony, spierdolony, upierdolony, wypierdolony, zapierdolony
wykrz. pierdut, pierdu-pierdu, wypierdalać
związki frazeologiczne:
coś kogoś pierdolija cię pierdolę / ja pierdolęnie pierdolić się w tańcu
etymologia:
Według Andrzeja Bańkowskiego pochodzi od słowa „pierdoła” (1588 r., o starym niedołędze), a to z kolei od słowa „pierdzieć[4]. Według Wiesława Borysia, słowo w użyciu od XVI w., wywodzi się bezpośrednio od „pierdzieć”, stanowiąc źródłosłów dla słowa „pierdoła[5]. Pierwotne znaczenie: „mocno, intensywnie pierdzieć”, skąd powstały dodatkowe pejoratywne znaczenia[5]; przed XIX w. słowo przyzwoite, używane na salonach np. Józef Wybicki w liście z 1783 r. używa „co ona pierdoli?” w znaczeniu „cóż za niestworzone rzeczy ona wygaduje”[4].
uwagi:
zobacz też: http://leksykot.top.hell.pl/jenzyk/polskie/drobiazgi/pierdol.shtml
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „pierdolić (by) (się)” w: Wielki słownik ortograficzno-fleksyjny, red. Jerzy Podracki, Horyzont, Warszawa 2001, ISBN 83-7311-161-1, s. 867.
  2. 2,0 2,1 Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 229.
  3. Maciej Czeszewski, Słownik polszczyzny potocznej, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006, ISBN 83-01-14631-1, ISBN 978-83-01-14631-3, s. 228.
  4. 4,0 4,1 Andrzej Bańkowski, Słownik etymologiczny języka polskiego, t.II, Warszawa 2000, s.557
  5. 5,0 5,1 Hasło „pierdolić” w: Wiesław Boryś, Słownik etymologiczny języka polskiego, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1, s. 430.