bezokolicznik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

bezokolicznik (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌbɛzɔkɔˈlʲiʧ̑ʲɲik], AS[bezokolʹičʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) gram. forma czasownika zazwyczaj (zależnie od języka) nieokreślająca czasu, rodzaju, liczby, osoby, trybu, strony ani aspektu; zob. też bezokolicznik w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Bezokolicznik jest nieosobową formą czasownika.
składnia:
kolokacje:
(1.1) czasownik w bezokoliczniku
synonimy:
(1.1) skr. bezok., infinitiwus, infinitivus
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. bezokolicznikowy, bezokoliczny
rzecz. okolica ż, okolicznik m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: