wypierdolić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wypierdolić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌvɨpʲjɛrˈdɔlʲiʨ̑], AS[vypʹi ̯erdolʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) aspekt dokonany od: wypierdalać
odmiana:
(1.1) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Okazuje się, że nietoperz prosty, wisząc na gałęzi blisko pnia, pada ofiarą węża. Dlatego nietoperze bardziej łebskie wiszą se na gałęzi końcu, bo wąż wtedy prędzej się wypierdoli, zanim do nich dotrze[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wypierdalanie n, wypierdolenie n, wypierdek m, pierd mrz, pierdel mrz
czas. spierdolić, zapierdalać, pierdolić, wypierdalać ndk.
wykrz. wypierdalać
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wypierdalać
źródła:
  1. Janusz Rudnicki, Mój Wehrmacht, 2004, Narodowy Korpus Języka Polskiego.