hlava

hlava (język czeski)

wymowa:

^ⓘ, IPA: [ˈɦlava]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) głowa

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	hlava	hlavy
dopełniacz	hlavy	hlav
celownik	hlavě	hlavám
biernik	hlavu	hlavy
wołacz	hlavo	hlavy
miejscownik	hlavou	hlavami
narzędnik	hlavě	hlavách

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. hlavolam m

zdrobn. hlávka ż, hlavička ż

czas. hlavičkovat

związki frazeologiczne:

lámat si hlavu • dělat si s něčím těžkou hlavu • mít máslo na hlavě • mít něco v hlavě • stavět si hlavu • střežit jako oko v hlavě • točí se hlava • ztratit hlavu

etymologia:

uwagi:

źródła:

hlava (język słowacki)

wymowa:

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. głowa

(1.2) przen. głowa (rozum, intelekt, umysł)

(1.3) przen. głowa (jednostka)

(1.4) przen. głowa (przywódca, szef, najważniejsza osoba w jakiejś zbiorowości)

(1.5) przen. głowa, główka (kulista rzecz przypominająca głowę)

odmiana:

(1.1-5)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	hlava	hlavy
dopełniacz	hlavy	hláv
celownik	hlave	hlavám
biernik	hlavu	hlavy
miejscownik	hlave	hlavách
narzędnik	hlavou	hlavami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.5) kapustná hlava

synonimy:

(1.2) rozum, myseľ

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. hlávka ż, hlavička ż, hlávočka ż

przym. hlavový, hlávkový

czas. hlavičkovať

związki frazeologiczne:

chrániť ako oko v hlave / opatrovať ako oko v hlave • dubová hlava • maslo na hlave • mať jasnú hlavu • mať v hlave • lámať si hlavu • od hlavy po päty • pchať hlavu do piesku ako pštros / strkať hlavu do piesku ako pštros • vbiť do hlavy / vtĺcť do hlavy / nabiť do hlavy • vybiť z hlavy / vytĺcť z hlavy • sypať si popol na hlavu • przysłowia i powiedzenia: kto nemá v hlave, má v pätách • od hlavy ryba smrdí

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Słowacki - Części ciała

źródła:

hlava (język staroczeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. głowa (część ciała zwierząt i człowieka, znajdująca się u góry lub z przodu ciała, zawierająca mózg)

(1.2) głowa (pojedynczy człowiek, jednostka)

(1.3) głowa (umysł, sposób myślenia)

(1.4) głowa (życie ludzkie)

(1.5) praw. przest. głowa (morderstwo)

(1.6) praw. przest. ciało zamordowanego

(1.7) praw. przest. głowa (grzywna nałożona w procesie o morderstwo)

(1.8) głowa (ktoś lub coś przewodniczącego czemuś)

(1.9) przen. o właściwości, cesze: szczyt (górna granica czegoś)

(1.10) głowy (miejsce, w którym leży głowa człowieka)

(1.11) głowa, główka, głowica (górna część czegoś przypominająca głowę, np. gwoździa, słupa)

(1.12) przen. przód (front czegoś)

(1.13) początek książki

(1.14) astr. grupa gwiazd w konstelacji oznaczona nazwą zwierzęcia

odmiana:

(1.1-14)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba podwójna	liczba mnoga
mianownik	hlava	hlavě	hlavy
dopełniacz	hlavy	hlavú	hlav
celownik	hlavě	hlavama	hlavám
biernik	hlavu	hlavě	hlavy
wołacz	hlavo	hlavě	hlavy
miejscownik	hlavě	hlavú	hlavách
narzędnik	hlavú	hlavama	hlavami

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.2) stará hlava → starzec • moje hlava → ja • našě hlava / hlavy → my • s hlavy → na osobę • jedna hlava → nikt (w zdaniach przeczących)

(1.3) sám z své hlavy → sam z siebie

(1.4) hlavu dáti → oddać życie • hlavy zbaviti → zabić • hlavu propásti / proviniti → zmarnować życie

(1.11) mečová hlava → rękojeść miecza

synonimy:

(1.2) osoba, člověk

(1.3) mysl, duch, domněnie, dušě

(1.4) život

(1.5) hrdlo, vražda, mord

(1.11) hlavicě

(1.12) přědek

(1.14) ocas

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

za svú hlavu sě chopiti • hlavu svú zatvrditi • hlavu vzdvihnúti • hlavu (svú) vzvésti • hlavu (svú) pokloniti • v hlavě kočky jmieti • v svú hlavu lháti, křivdu praviti • hlava úhlová / hlava úhelní / hlava kúta

etymologia:

źródłosłów dla czes. hlava

prasł. *golva

uwagi:

źródła:

hlava (język starosłowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. głowa (część ciała zwierząt i człowieka, znajdująca się u góry lub z przodu ciała, zawierająca mózg)

(1.2) głowa (umysł, sposób myślenia)

(1.3) głowa (pojedynczy człowiek, jednostka)

(1.4) głowa (życie ludzkie)

(1.5) głowa (ktoś lub coś przewodniczącego czemuś)

(1.6) głowa, główka, głowica (górna część czegoś przypominająca głowę, np. gwoździa, słupa)

(1.7) rozdział (część książki)

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

źródłosłów dla słc. hlava

prasł. *golva

uwagi:

źródła: