zwierzę

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zwierzę (język polski)[edytuj]

zwierzęta (1.1-2)
wymowa:
IPA[ˈzvʲjɛʒɛ], AS[zvʹi ̯eže] ?/i; lm IPA[ˈzvʲjɛʒɛnta], AS[zvʹi ̯eženta]
?/i ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) biol. organizm cudzożywny o komórkach eukariotycznych, bez ściany komórkowej; zob. też zwierzęta w Wikipedii
(1.2) zwierzę (1.1) niebędące człowiekiem
(1.3) przen. człowiek nieokrzesany, brutalny

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 1. os. lp ter. od: zwierzyć
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Zwierzęta, choć nie wszystkie ich typy, jedynymi organizmami, u których występują układy mięśniowy i nerwowy.
(1.1) Człowiek udoskonalony przez cnotę jest najlepszym ze zwierząt[1].
(1.2) Żadne zwierzę nie ucierpiało podczas kręcenia filmu.
(1.2) Zwierzęta powinniśmy podziwiać w ich naturalnym środowisku lub w ogrodach zoologicznych, gdzie żyją w warunkach zbliżonych do naturalnych i nie w żaden sposób do niczego zmuszane[2].
(1.2) Wcale nie jesteśmy tacy dużo lepsi od zwierząt.
(1.3) Nie zachowuj się jak zwierzę!
składnia:
kolokacje:
(1.2) zwierzę domowe / pociągowe / futerkowe / łowne / zwierzę hodowlane • zwierzę dzikie / oswojonehodować / karmić / poić / głaskać / zabijać zwierzę(ta) • polować na zwierzęta • zwierzę biega / pasie się / poluje / śpiprawa zwierzątochrona zwierząt
synonimy:
(1.2) zwierz, zwierzak, st.pol. źwierz, źwirz
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zwierz mzw, zwierzaczek m, zwierzęta lm nmos, zwierzyna ż, zwierzyniec mrz, zezwierzęcenie n, zwierzęcość ż
zdrobn. zwierzątko n
zgrub. zwierzak mzw
czas. zwierzęcieć, zezwierzęcieć, zezwierzęcić się dk.
przym. zwierzęcy, zwierzyńcowy, zwierzaczkowy
przysł. zwierzęco
związki frazeologiczne:
zwierzę telewizyjne
etymologia:
pol. zwierz +
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: