ludzki

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ludzki (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈluʦ̑ʲci], AS[lucʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.utr. dźw. ?/i
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) odnoszący się do wytworów rąk lub umysłu człowieka
(1.2) cecha charakterystyczna dla poczynań lub dążeń człowieka
(1.3) przen. humanitarny, dobry
odmiana:
(1.1)
(1.2-3)
przykłady:
(1.1) Wytwory rąk ludzkich nie zawsze dobrze wykorzystywane przez ludzkie dzieci.
(1.2) Ludzkie działania bywają nieludzkie.
(1.2) Gdy głupcy, obdarzeni wielką aktywnością, znajdująw ułożyskowaniu określonych antagonizmów klasowych i narodowych resentymentówposłuch głupców mniej aktywnych, gotowych pójść za tym, „kto poprowadzi” – może się zrodzić z takiegowzmocnieniazło, nie piekielne co prawda, bo czysto ludzkie, lecz nie mniej przez to zgubne.[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) człowieczy
antonimy:
(1.3) nieludzki, okrutny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. człowiek mos, ludziska, ludzkość ż, ludzik mrz, ludzina ż
przym. wewnątrzludzki
przysł. ludzko, po ludzku
związki frazeologiczne:
ludzki panprzechodzić ludzkie pojęcie / przechodzić ludzki rozumpo ludzku
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Stanisław Lem, Filozofia przypadku.