Przejdź do zawartości

czytanie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

czytanie (język polski)

[edytuj]
czytanie (1.1)
wymowa:
IPA: [t͡ʃɨˈtãɲɛ], AS: [čytãńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni… ⓘ
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zapoznawanie się z treścią tego, co zostało napisane
(1.2) polit. w parlamencie: przedstawianie projektu ustawy w celu dyskusji nad nią
(1.3) rel. odczytywanie fragmentów Pisma Świętego podczas mszy świętej i Liturgii godzin
(1.4) fragment tekstu Pisma Świętego odczytywany podczas mszy świętej i Liturgii godzin
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikczytanie
dopełniaczczytania
celownikczytaniu
biernikczytanie
narzędnikczytaniem
miejscownikczytaniu
wołaczczytanie
(1.3-4)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikczytanieczytania
dopełniaczczytaniaczytań
celownikczytaniuczytaniom
biernikczytanieczytania
narzędnikczytaniemczytaniami
miejscownikczytaniuczytaniach
wołaczczytanieczytania
przykłady:
(1.1) Częste czytanie przy świeczce może niszczyć wzrok.
(1.2) Projekt ustawy przepadł w drugim czytaniu.
(1.3) Po drugim czytaniu ministranci podchodzą do celebransa z kadzielnicą.
(1.4) Lekcjonarz w tym dniu przewiduje dziewięć czytań biblijnych: siedem starotestamentalnych, epistołę oraz ewangelię[1].
składnia:
kolokacje:
(1.2) pierwsze / drugie czytanie
(1.3) czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian / z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła
synonimy:
(1.1) lektura
(1.3) lekcja
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) czynność
(1.3) czynność
(1.4) tekst
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. czytywanie n, czytelnia ż, czytelnik m, czytelniczka ż, czytelnictwo n, czytadło n, czytnik m, czytanka ż, przeczytanie n, czytelność ż, poczytność ż
czas. czytać ndk., czytywać ndk.
przym. czytelny, oczytany, poczytny
przysł. czytelnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
rzecz. odczas. od czytać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=czytanie&oldid=8537581”