Koryntianin

Koryntianin (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. mieszkaniec starożytnego miasta-państwa Koryntu

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	Koryntianin	Koryntianie
dopełniacz	Koryntianina	Koryntian
celownik	Koryntianinowi	Koryntianom
biernik	Koryntianina	Koryntian
narzędnik	Koryntianinem	Koryntianami
miejscownik	Koryntianinie	Koryntianach
wołacz	Koryntianinie	Koryntianie
depr. M. i W. lm: (te) Koryntiany

przykłady:

(1.1) Dopiero w 197 roku p.n.e. Koryntianom udało się zrzucić macedońską hegemonię.

składnia:

kolokacje:

(1.1) Pierwszy list świętego Pawła Apostoła do Koryntian

synonimy:

(1.1) Koryntczyk, Koryntyjczyk

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. koryntianin mos, Korynt mrz, Koryntczyk mos, koryntczyk mos, Koryntyjczyk mos, koryntyjczyk mos, koryntianka ż, koryntyjskość ż, Koryntia ż, koryntka ż, koryntówna ż

forma żeńska Koryntianka ż

przym. koryncki, koryntyjski

przysł. koryntyjsko

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. Korynt + -anin < łac. Corinthus < gr. Κόρινθος

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Corinthian
• baskijski: (1.1) korintoar
• łaciński: (1.1) Corinthius m
• portugalski: (1.1) coríntio m, corintiano m
• włoski: (1.1) corinzio m, corintio m

źródła: