opłotki

opłotki (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) drewniany płot z chrustu lub żerdzi

(1.2) wąskie przejście między sąsiednimi płotami

(1.3) miejsce ogrodzone płotem

(1.4) ograniczony zakres czegoś

(1.5) daw. odchylane części wejściowe dużego namiotu

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, forma fleksyjna

(2.1) M., B., i W. lm od: opłotek

odmiana:

(1.1-4) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	opłotki
dopełniacz	opłotków
celownik	opłotkom
biernik	opłotki
narzędnik	opłotkami
miejscownik	opłotkach
wołacz	opłotki

przykłady:

(1.1) Poza nędznymi opłotkami niespodziewanie pyszniły się okazałe słoneczniki.

(1.2) Dotarłszy do wsi, starając się zbytnio nie rzucać w oczy, nieznacznie przemykał się opłotkami.

(1.3) Tylko usychające w ogrodach konopie wychylały zza opłotków swe rozczochrane głowy albo kura głośno zagdakała.

(1.5) Zebrzydowski, zamknięty w namiocie, jak w więzieniu, podnosił opłotki, wyglądał i czekał z coraz większym rozdrażnieniem.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1-4) rzeczownik funkcjonuje również w liczbie pojedynczej, zdecydowanie rzadziej stosowanej

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hurdle

źródła: