trzepak

trzepak (język polski)

trzepak (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈṭʃɛpak], AS: [ṭšepak], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• udziąs.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) konstrukcja składająca się z dwóch słupków z poprzeczką, służąca do przewieszania dywanów i innych rzeczy trzepanych z kurzu; zob. też trzepak w Wikipedii

(1.2) gw. (Kresy) trzepaczka

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. o człowieku szybko mówiącym lub roztrzepanym, zakręconym

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trzepak	trzepaki
dopełniacz	trzepaka	trzepaków
celownik	trzepakowi	trzepakom
biernik	trzepak	trzepaki
narzędnik	trzepakiem	trzepakami
miejscownik	trzepaku	trzepakach
wołacz	trzepaku	trzepaki

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	trzepak	trzepaki
dopełniacz	trzepaka	trzepaków
celownik	trzepakowi	trzepakom
biernik	trzepaka	trzepaków / trzepaki
narzędnik	trzepakiem	trzepakami
miejscownik	trzepaku	trzepakach
wołacz	trzepaku	trzepaki

przykłady:

(1.1) Anka jest na podwórku, robi fikołki na trzepaku.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) reg. śl. klopsztanga, reg. pozn. sztender

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. trzepacz mos/mrz, trzepaczka ż, trzepanie n

czas. trzepać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1-2) pol. trzepać + -ak

uwagi:

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: trzepaczka

• angielski: (1.1) carpet hanger, carpet beating rack, carpet beating stand
• czeski: (1.1) klepadlo
• niemiecki: (1.1) Teppichstange, Klopfstange

źródła: