szczęk

szczęk (język polski)

wymowa:

IPA: [ʃʧ̑ɛ̃ŋk], AS: [ščẽŋk], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ę  ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) odgłos powstający przy uderzeniu o siebie metalowych lub szklanych przedmiotów

rzeczownik, rodzaj żeński, forma fleksyjna

(2.1) D. lm od: szczęka

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	szczęk	szczęki
dopełniacz	szczęku	szczęków
celownik	szczękowi	szczękom
biernik	szczęk	szczęki
narzędnik	szczękiem	szczękami
miejscownik	szczęku	szczękach
wołacz	szczęku	szczęki

przykłady:

(1.1) Z pola bitwy dobiegały odgłosy walki: okrzyki rycerzy, szczęk broni i jęki rannych.

(1.1) Oto zapusty, dalej kulikiem, • Każdy wesoły, a każdy zbrojny, • Jedzie na wojnę jak gdyby z wojny, • Z szczękiem pałaszy, śmiechem i krzykiem.

składnia:

kolokacje:

(1.1) szczęk broni / oręża / wiadra • szczęk klucza w zamku • zamknąć się ze szczękiem • blaszany szczęk

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. szczękać ndk., szczęknąć dk.

rzecz. szczęka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) clang, clank
• francuski: (1.1) cliquetis m

źródła: