pałasz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pałasz (język polski)[edytuj]

pałasze (1.1)
pałasze (2.1)
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) hist. odmiana broni białej o prostej głowni; zob. też pałasz (broń) w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) icht. podłużna, spłaszczona ryba z rodziny pałaszowatych

czasownik, forma fleksyjna

(3.1) 2. os. ter. od: pałać
odmiana:
(1.1)
(2.1)
(3.1) zob. pałać
przykłady:
(1.1) Niemiec, Moskal nie osiędzie, gdy jąwszy pałasza, hasłem wszystkich zgoda będzie i ojczyzna nasza[1].
(3.1) Jacku, czy w istocie pałasz płomiennym afektem ku naszej Joannie?
składnia:
kolokacje:
(1.1) pałasz waloński • pałasz jednosieczny / obosieczny
(2.1) pałasz czarnypałasz ogoniasty
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pałaszowate nmos, pałaszowanie n, spałaszowanie n
czas. pałaszować ndk., spałaszować dk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) niem. Pallasch[2] < węg. pallos[3] < tur. palamiecz[4]
(2.1) od (1.1)
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Józef Wybicki: Hymn Polski, wersja pierwotna
  2. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „pałasz” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Halina Rybicka, Losy wyrazów w języku polskim, PWN, Warszawa 1976, s. 22.
  4. Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Kraków 1927