kolczyk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kolczyk (język polski)[edytuj]

kolczyk (1.1)
kolczyki (1.1)
kolczyki (1.2)
wymowa:
IPA[ˈkɔlʧ̑ɨk], AS[kolčyk] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) ozdoba zawieszana w przekłutej skórze, np. na płatkach uszu, zob. też kolczyk w Wikipedii[1]
(1.2) znakowana blaszka umieszczana w przekłutym uchu zwierzęcia[1]
(1.3) część bloku ładunkowego na statku służąca do zamocowania stałego końca liny[1]
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Moja siostra do wieczorowych kreacji lubi zakładać na uszy duże kolczyki.
(1.2) Według obowiązującego prawa zwierzęta hodowlane powinny być oznakowane za pomocą kolczyka.
składnia:
(1.1-2) kolczyk w + N. • kolczyk na + N.
kolokacje:
(1.1) złoty / srebrny / stalowy / niklowany kolczyk • kolczyk w uchu / w języku / w wardze / w pępku / w sutku / w brwi / w nosie / na genitaliach • kolczyk z cyrkonią / z diamentem / z agatem / ze szkiełkiem / …
synonimy:
(1.1) zausznica
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kolczykowanie n, kolczykownica ż, kolec mrz
czas. kolczykować ndk., zakolczykować dk.
przym. kolczykowy, wykolczykowany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zob. też kolczyk w Wikicytatach
zob. też kolce w Encyklopedii staropolskiej
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „kolczyk” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.