pępek

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pępek (język polski)[edytuj]

pępek (1.1)
okno z gomółek z widocznymi pępkami (1.2)
wymowa:
IPA[ˈpɛ̃mpɛk], AS[pmpek], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ę  ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) anat. blizna w środkowej części brzucha, która stanowi pozostałość po odpadniętej lub usuniętej pępowinie; zob. też pępek w Wikipedii
(1.2) zgrubienie w środku gomółki, ślad po przylepiaku
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Przestań dłubać w pępku!
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pępkowe n, pępowina ż
zdrobn. pępuszek m
przym. pępkowy, pępowinowy
związki frazeologiczne:
pępek światazapatrzyć się we własny pępek
etymologia:
prasł. *pǫpъkъ → 'mała wypukłość, napęcznienie'[1]
źródłosłów nazwiska Pępek
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „pępek” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.